Ps, 107, 1-43
Psalm 107
Wysławiajcie Pana, bo dobry,
bo na wieki Jego łaskawość.
Niechaj to mówią odkupieni przez Pana,
ci, których wybawił z rąk przeciwnika
i których zgromadził z obcych krajów,
ze wschodu i zachodu,
z północy i południa.
Błądzili na pustyni, na odludziu:
do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.
Cierpieli głód i pragnienie,
i ustawało w nich życie.
W swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
I powiódł ich prostą drogą,
tak że doszli do miasta zamieszkałego.
Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie,
za Jego cuda dla synów ludzkich,
bo nasycił tego, który jest zgłodniały,
i łaknącego napełnił dobrami.
Siedzieli w ciemnościach i mroku,
uwięzieni nędzą i żelazem,
gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym
i pogardzili zamysłem Najwyższego.
Trudami przygiął ich serca:
chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.
I w swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
I wyprowadził ich z ciemności i mroku,
a ich kajdany pokruszył.
Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich,
gdyż bramy spiżowe wyłamał
i skruszył żelazne wrzeciądze.
Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów
i nędzę cierpieli przez swoje występki;
obrzydło im całe jedzenie
i byli bliscy bram śmierci.
W swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
Posłał swe słowo, aby ich uleczyć
i wyrwać z zagłady ich życie.
Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich!
I niech składają ofiary dziękczynne,
niech głoszą z radością Jego dzieła!
Ci, którzy na statkach ruszyli na morze,
aby uprawiać handel na ogromnych wodach,
ci widzieli dzieła Pana
i Jego cuda wśród głębiny.
Powiedział On i wzbudził
wicher burzliwy,
i spiętrzył jego fale.
Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi;
ich dusza truchlała w nieszczęściu.
Zataczali się i chwiali jak pijani,
cała ich mądrość zawiodła.
I w swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
Zamienił burzę w wietrzyk łagodny,
a fale morskie umilkły.
Radowali się z tego, że nastała cisza,
i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich!
I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu
i na radzie starców niechaj Go chwalą!
Rzeki zamienia On w pustynię,
oazy na ziemię spragnioną,
ziemię żyzną na słony ugór
skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.
Pustynię zamienił w zbiornik wody,
a ziemię suchą w oazę.
I tam osiedlił zgłodniałych,
i założyli miasta zamieszkałe.
Obsiali pola, zasadzili winnice
i zyskali zbiory owoców.
Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli,
i dał im bydła niemało.
Potem zmalała ich liczba i podupadli
pod naciskiem niedoli i utrapienia.
Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców
i każe im błądzić przez puste bezdroża,
podniósł nędzarza z niedoli,
rozmnożył rodziny jak trzody.
Pobożni widzą to i radują się,
a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.
Kto mądry, niech to zachowa,
niech rozważa [dzieła] łaski Pana!
O czym jest Psalm 107? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 107, zatytułowanego „Dziękczynny hymn ocalonych”, koncentruje się na temacie Bożego wybawienia i opieki nad tymi, którzy doświadczają trudności i zagrożeń. Psalm ten jest hymnem dziękczynnym, w którym różne grupy ludzi, ocalone przez Boga z rozmaitych niebezpieczeństw, wyrażają swoją wdzięczność i chwalą Go za Jego miłosierdzie i cudowne dzieła.
Pierwsza część psalmu zawiera wezwanie do dziękczynienia dla tych, których Bóg wybawił. Psalmista zachęca do śpiewania chwały Bogu za Jego dobroć i cudowne dzieła na rzecz ludzi. Jest to wyraz uznania dla Bożej łaski i miłosierdzia wobec tych, którzy wołają do Niego w potrzebie.
Druga część psalmu opisuje różne sytuacje, w których ludzie doświadczali trudności i byli wybawieni przez Boga. Opowiada o tych, którzy błąkali się po pustyni, o tych, którzy siedzieli w ciemności i cieniu śmierci, o cierpiących z powodu głodu i pragnienia, oraz o tych, którzy znaleźli się w niebezpieczeństwie na morzu. W każdym przypadku, gdy ludzie wołali do Pana, On ich wysłuchiwał i wybawiał.
Trzecia część psalmu koncentruje się na Bożym działaniu w przemianie trudnych sytuacji. Opisuje, jak Bóg przemienia pustynie w oazy, uwalnia więźniów, leczy chorych i uspokaja burzliwe morze. Jest to wyraz uznania dla Bożej mocy w przemianie sytuacji i okoliczności na lepsze.
Podsumowując, Psalm 107 w katolickiej interpretacji podkreśla Bożą gotowość do wysłuchania i wybawienia tych, którzy doświadczają różnych form cierpienia i zagrożenia. Psalm ten zachęca do dziękczynienia i uwielbienia Boga za Jego nieustanne miłosierdzie i cudowne dzieła wybawienia. Jest to przypomnienie, że w każdej sytuacji, niezależnie od trudności, Bóg jest obecny i gotowy do niesienia pomocy i wybawienia.