Ps, 110, 1-7
Psalm 110
Dawidowy. Psalm.
Wyrocznia Boga dla Pana mego:
«Siądź po mojej prawicy,
aż Twych wrogów położę
jako podnóżek pod Twoje stopy».
Twoje potężne berło
niech Pan rozciągnie z Syjonu:
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół!
Przy Tobie panowanie
w dniu Twej potęgi,
w świętych szatach [będziesz].
Z łona jutrzenki
jak rosę Cię zrodziłem».
Pan przysiągł
i żal Mu nie będzie:
«Tyś Kapłanem na wieki
na wzór Melchizedeka».
Pan po Twojej prawicy
zetrze królów w dniu swego gniewu.
Będzie sądził narody,
wzniesie stosy trupów,
zetrze głowy
jak ziemia szeroka.
Po drodze będzie pił ze strumienia,
dlatego głowę podniesie.
O czym jest Psalm 110? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 110, często zatytułowanego „Chrystus Królem i Kapłanem”, koncentruje się na mesjańskim znaczeniu tego psalmu, który jest widziany w tradycji chrześcijańskiej jako proroctwo odnoszące się do Jezusa Chrystusa. Psalm ten opisuje postać, która jest zarówno królem, jak i kapłanem, co jest unikatowe w kontekście biblijnym.
Pierwsza część psalmu przedstawia Boga mówiącego do tej postaci: „Siedź po mojej prawicy, aż uczynię twoich wrogów podnóżkiem twoich nóg”. Ta fraza została interpretowana jako odnosząca się do mesjańskiego króla, który panuje z prawej strony Boga, co jest symbolem najwyższego honoru i władzy.
Druga część psalmu opisuje tę postać jako kapłana na wzór Melchizedeka. Melchizedek jest postacią tajemniczą, kapłanem i królem, który pojawia się w Księdze Rodzaju. Jego unikatowe połączenie ról kapłańskiej i królewskiej jest widziane jako zapowiedź Chrystusa, który łączy w sobie obie te funkcje.
Trzecia część psalmu mówi o dniu mocy tej postaci i jej triumfie nad wrogami. Jest to interpretowane jako wizja mesjańskiego zwycięstwa nad złem i ustanowienia Bożego królestwa.
Podsumowując, Psalm 110 w katolickiej interpretacji jest uważany za jeden z najważniejszych tekstów mesjańskich w Starym Testamencie, przewidujący przyjście Chrystusa, który jest zarówno królem, jak i kapłanem. Psalm ten podkreśla mesjańską rolę Jezusa jako tego, który ma panować i jednocześnie pełnić funkcję kapłańską, będąc pośrednikiem między Bogiem a ludźmi. Interpretacja ta odnosi się do nowotestamentowego zrozumienia Jezusa Chrystusa, który spełnia obie te role.