Ps, 123, 1-4
Psalm 123
Pieśń stopni.
Do Ciebie wznoszę me oczy,
który mieszkasz w niebie.
Oto jak oczy sług
są zwrócone na ręce ich panów
i jak oczy służącej
na ręce jej pani,
tak oczy nasze ku Panu, Bogu naszemu,
dopóki się nie zmiłuje nad nami.
Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami,
bo wzgardą jesteśmy nasyceni.
Dusza nasza jest nasycona
szyderstwem zarozumialców
i wzgardą pyszałków.
O czym jest Psalm 123? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 123, zatytułowanego „Wzgardzony lud ufa swojemu Bogu”, koncentruje się na temacie zaufania i zależności od Boga w obliczu pogardy i trudności. Psalm ten wyraża postawę pokory i zależności od Boga, który jest postrzegany jako suwerenny Pan i jedyna nadzieja w sytuacji ucisku i wzgardy.
Pierwsza część psalmu opisuje wzrok psalmisty zwrócony ku Bogu, podobnie jak wzrok sług skierowany jest na ręce ich panów. Jest to metafora całkowitej zależności i oczekiwania na Bożą interwencję. Podkreśla się, że tak jak słudzy zależą od swoich panów, tak wierzący zależą od Boga.
Druga część psalmu zawiera opis doświadczenia pogardy i lekceważenia, jakiego doznaje lud Boży ze strony aroganckich i dumnych. Psalmista wyraża uczucie bycia przesyconym wzgardą i pogardą ze strony tych, którzy są na wyższych pozycjach społecznych. Jest to wyraz uczucia cierpienia i upokorzenia w obliczu niesprawiedliwości.
Trzecia część psalmu jest ponownym potwierdzeniem zaufania do Boga jako jedynego źródła pomocy i wybawienia. Mimo doświadczenia wzgardy i trudności, psalmista i jego lud nadal ufają Bogu, oczekując Jego miłosierdzia i pomocy.
Podsumowując, Psalm 123 w katolickiej interpretacji podkreśla postawę zaufania i zależności od Boga w sytuacjach ucisku i pogardy. Psalm ten zachęca wiernych do utrzymania wzroku skierowanego na Boga, nawet gdy doświadczają trudności i lekceważenia ze strony innych. Jest to przypomnienie, że w sytuacjach bezsilności i upokorzenia, Bóg pozostaje suwerennym źródłem nadziei i pomocy.