Ps, 131, 1-3
Psalm 131
Pieśń stopni.
Panie, moje serce się nie pyszni
i oczy moje nie są wyniosłe.
Nie gonię za tym, co wielkie,
albo co przerasta moje siły.
Przeciwnie: wprowadziłem ład
i spokój do mojej duszy.
Jak niemowlę u swej matki,
jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusza.
Izraelu, złóż w Panu nadzieję
odtąd i aż na wieki!
O czym jest Psalm 131? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 131, zatytułowanego „Spoczynek w Bogu”, koncentruje się na temacie pokory, zaufania i spokoju w relacji z Bogiem. Psalm ten wyraża postawę głębokiej pokory i zaufania, porzucając pychę i ambicje, aby znaleźć spokój i bezpieczeństwo w Bożej obecności.
Pierwsza część psalmu opisuje postawę psalmisty, który nie dąży do wielkich rzeczy ani do tego, co jest poza jego zrozumieniem. Jest to wyraz pokory i uznania własnych ograniczeń, a także świadomego unikania pychy i ambicji, które mogą oddzielać od Boga.
Druga część psalmu przedstawia obraz spokojnego i zadowolonego dziecka przy matce jako metaforę spokoju duszy, który znajduje się w Bogu. Podobnie jak dziecko, które przestało się niepokoić i szukać, psalmista znajduje spokój i satysfakcję w bliskości z Bogiem, niezależnie od zewnętrznych okoliczności.
Trzecia część psalmu zawiera wezwanie do Izraela, aby pokładał nadzieję w Panu. Jest to zachęta do naśladowania postawy zaufania i pokory psalmisty, polegając na Bogu teraz i na zawsze.
Podsumowując, Psalm 131 w katolickiej interpretacji podkreśla wartość pokory, zaufania i duchowego spokoju w relacji z Bogiem. Psalm ten zachęca do porzucenia pychy i niepokoju, aby znaleźć prawdziwy spokój i bezpieczeństwo w bliskości z Bogiem. Jest to przypomnienie, że prawdziwe zadowolenie i spokój duszy znajdują się nie w dążeniu do wielkich rzeczy, ale w pokornej i zaufanej relacji z Bogiem.