Ps, 132, 1-18
Psalm 132
Pieśń stopni.
Pamiętaj, Panie, Dawidowi
cały trud jego:
o tym, jak złożył przysięgę przed Panem,
związał się ślubem przed Mocnym Jakuba:
«Nie wejdę do mieszkania w moim domu,
nie wstąpię na posłanie mego łoża,
nie użyczę snu moim oczom,
powiekom moim spoczynku,
póki nie znajdę miejsca dla Pana,
mieszkania – Mocnemu Jakuba».
Otośmy słyszeli w Efrata o arce,
znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania,
padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego!
Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia,
Ty i Twoja arka pełna chwały!
Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość,
a Twoi czciciele niech się radują!
Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida,
nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca!
Pan zaprzysiągł Dawidowi
trwałą obietnicę, od której nie odstąpi:
«[Potomstwo] z ciebie zrodzone
posadzę na twoim tronie.
Jeżeli zachowają twoi synowie
moje przymierze
i moje napomnienia, których im udzielę,
także ich synowie na wieki
zasiądą na twoim tronie».
Pan bowiem wybrał Syjon,
tej siedziby zapragnął dla siebie:
«To jest miejsce mego odpoczynku na wieki,
tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie.
Będę szczodrze błogosławił jego zasobom,
jego ubogich nasycę chlebem.
Jego kapłanów odzieję zbawieniem,
a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować.
Wzbudzę tam moc dla Dawida,
zgotuję światło dla mego pomazańca!
Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół,
a nad nim zabłyśnie jego korona».
O czym jest Psalm 132? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 132, zatytułowanego „Na poświęcenie świątyni”, koncentruje się na temacie poświęcenia miejsca kultu dla Boga oraz na Bożych obietnicach związanych z domem Dawida i świątynią w Jerozolimie. Psalm ten łączy historyczne odniesienia do Dawida i budowy świątyni z obietnicami Bożymi dotyczącymi przyszłości.
Pierwsza część psalmu przypomina przysięgę i wysiłki Dawida, aby znaleźć miejsce na świątynię dla Arki Przymierza. Opowiada o determinacji Dawida, aby zapewnić godne miejsce dla obecności Bożej wśród Izraelitów. Jest to wyraz szacunku dla Dawida jako założyciela miejsca kultu i jego oddania sprawie służby Bogu.
Druga część psalmu opisuje znalezienie miejsca na Arkę i radość związane z jej umieszczeniem w Jerozolimie. Podkreśla się, że Jerozolima i świątynia są centralnym miejscem kultu i obecności Bożej wśród Izraelitów.
Trzecia część psalmu zawiera odniesienia do Bożych obietnic danej Dawidowi, że jego potomstwo będzie kontynuować jego linie królewską, pod warunkiem, że będą przestrzegać Bożych przykazań. Jest to wyraz wiary w trwałość przymierza Bożego z domem Dawida i przyszłość narodu izraelskiego.
Podsumowując, Psalm 132 w katolickiej interpretacji podkreśla znaczenie świątyni jako świętego miejsca obecności Bożej i centralnego punktu kultu religijnego. Psalm ten łączy historyczne działania Dawida z obietnicami Bożymi, podkreślając trwałość i znaczenie przymierza Bożego z domem Dawida oraz świątynią jako miejscem spotkania Boga z Jego ludem. Jest to przypomnienie o świętości miejsca kultu i o trwałych obietnicach Bożych związanych z Jerozolimą i domem Dawida.