Ps, 139, 1-24
Psalm 139
Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm.
Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane.
Choć jeszcze nie ma słowa na języku:
Ty, Panie, już znasz je w całości.
Ty ogarniasz mnie zewsząd
i kładziesz na mnie swą rękę.
Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,
zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,
zamieszkał na krańcu morza:
tam również Twa ręka będzie mnie wiodła
i podtrzyma mię Twoja prawica.
Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją
i noc mnie otoczy jak światło»:
sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie,
a noc jak dzień zajaśnieje:
[mrok jest dla Ciebie jak światło].
Ty bowiem utworzyłeś moje nerki,
Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I dobrze znasz moją duszę,
nie tajna Ci moja istota,
kiedy w ukryciu powstawałem,
utkany w głębi ziemi.
Oczy Twoje widziały me czyny
i wszystkie są spisane w Twej księdze;
dni określone zostały,
chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.
Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże,
jak jest ogromna ich ilość!
Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku;
gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.
O Boże, obyś zgładził bezbożnego,
niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!
Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie,
za nic mają Twoje myśli.
Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie,
oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?
Nienawidzę ich pełnią nienawiści;
stali się moimi wrogami.
Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!
O czym jest Psalm 139? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 139, zatytułowanego „Bóg wszystko przenika”, koncentruje się na temacie wszechwiedzy, wszechobecności i wszechmocy Boga. Psalm ten wyraża głębokie zrozumienie, że Bóg zna wszystkie aspekty ludzkiego życia, od najbardziej intymnych myśli po każdy ruch, i że Jego obecność jest nieunikniona.
Pierwsza część psalmu opisuje wszechwiedzę Boga. Psalmista mówi o tym, jak Bóg zna go doskonale: Jego siedzenie, wstawanie, myśli, drogi i wszystkie jego słowa. Jest to wyraz uznania, że Bóg zna każdy aspekt ludzkiego życia, nawet te najbardziej ukryte i osobiste.
Druga część psalmu koncentruje się na wszechobecności Boga. Psalmista wyraża, że nie ma miejsca, gdzie mógłby uciec przed obecnością Boga, ani w niebie, ani w otchłani, ani na krańcach morza. Jest to wyraz przekonania, że Bóg jest obecny wszędzie i że nie ma przed Nim żadnych tajemnic.
Trzecia część psalmu odnosi się do wszechmocy Boga w stworzeniu, szczególnie w stworzeniu samego psalmisty. Mówi o cudownym ukształtowaniu w łonie matki i o tym, jak wszystkie dni jego życia zostały zapisane w Bożej księdze, zanim którekolwiek z nich nastało. Jest to wyraz podziwu dla Bożej mądrości i mocy w stworzeniu.
Czwarta część psalmu zawiera modlitwę o Boże prowadzenie i ochronę przed złem. Psalmista prosi Boga, aby badał jego serce i prowadził go drogą wieczną, co jest wyrazem pragnienia życia zgodnego z Bożą wolą.
Podsumowując, Psalm 139 w katolickiej interpretacji podkreśla, że Bóg jest wszechwiedzący, wszechobecny i wszechmocny. Psalm ten zachęca do refleksji nad Bożą obecnością we wszystkich aspektach życia i do zaufania Jego mądrości i prowadzeniu. Jest to przypomnienie, że Bóg zna i kocha każdego człowieka, widząc jego najgłębsze myśli i uczucia, i że Jego obecność jest źródłem pocieszenia i nadziei.