Ps, 146, 1-10
Psalm 146
Alleluja.
Chwal, duszo moja, Pana,
chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę;
chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał.
Nie pokładajcie ufności w książętach
ani w człowieku, u którego nie ma wybawienia.
Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi,
wówczas przepadają jego zamiary.
Szczęśliwy, komu pomocą jest Bóg Jakuba,
kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim,
który stworzył niebo i ziemię,
i morze ze wszystkim, co w nich istnieje.
On wiary dochowuje na wieki,
daje prawo uciśnionym
i daje chleb głodnym.
Pan uwalnia jeńców,
Pan przywraca wzrok niewidomym,
Pan podnosi pochylonych,
Pan miłuje sprawiedliwych.
Pan strzeże przychodniów,
chroni sierotę i wdowę,
lecz na bezdroża kieruje występnych.
Pan króluje na wieki,
Bóg twój, Syjonie – przez pokolenia.
Alleluja.
O czym jest Psalm 146? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 146, zatytułowanego „Szczęśliwy, kto ufa Bogu”, koncentruje się na temacie zaufania do Boga jako prawdziwego źródła pomocy i nadziei, w przeciwieństwie do ograniczonej i przemijającej pomocy ludzkiej. Psalm ten zachęca do pełnego zaufania Bogu i uwielbienia Go za Jego wierność, miłosierdzie i sprawiedliwość.
Pierwsza część psalmu zawiera wezwanie do chwalenia Pana przez całe życie i ostrzeżenie przed poleganiem na ludzkich przywódcach, którzy są śmiertelni i ograniczeni. Psalmista wyraża swoje postanowienie, aby chwalić Boga tak długo, jak żyje, podkreślając, że prawdziwe bezpieczeństwo i nadzieja znajdują się tylko w Bogu.
Druga część psalmu opisuje różne aspekty Bożej natury i działania, które czynią Go godnym zaufania. Mówi o tym, że Bóg jest twórcą nieba i ziemi, że utrzymuje prawdę na wieki, wykonuje sądy dla uciśnionych, daje pokarm głodnym, wyzwala więźniów, otwiera oczy niewidomych, podnosi upadłych, miłuje sprawiedliwych, strzeże przybyszów, wspiera sieroty i wdowy, a drogę grzeszników obraca w zgubę.
Trzecia część psalmu podkreśla wieczne panowanie Boga nad Syjonem i nad wszystkimi pokoleniami. Jest to wyraz przekonania, że Boże królestwo i sprawiedliwe panowanie są trwałe i niezmienne.
Podsumowując, Psalm 146 w katolickiej interpretacji podkreśla, że szczęście i bezpieczeństwo znajdują się w zaufaniu Bogu i uwielbieniu Go za Jego niezawodne działania i cechy. Psalm ten zachęca do unikania fałszywego bezpieczeństwa w ludzkich przywódcach i systemach, a zamiast tego do polegania na Bożej wszechmocy, miłosierdziu i sprawiedliwości. Jest to przypomnienie, że Bóg jest wiernym opiekunem i obrońcą tych, którzy Mu ufają.