Ps, 15, 1-5
Psalm 15
Psalm. Dawidowy.
Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie,
kto zamieszka na Twojej świętej górze?
Ten, który postępuje bez skazy, działa sprawiedliwie,
a mówi prawdę w swoim sercu
i nie rzuca oszczerstw swym językiem;
ten, który nie czyni bliźniemu nic złego
i nie ubliża swemu sąsiadowi;
kto złoczyńcę uważa za godnego wzgardy,
a szanuje tego, kto się boi Pana;
ten, kto dotrzyma, choć przysiągł ze swoim uszczerbkiem;
ten, kto nie daje swoich pieniędzy na lichwę
i nie da się przekupić przeciw niewinnemu.
Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.
O czym jest Psalm 15? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 15, zatytułowanego „Kto godzien stanąć przed Bogiem?”, koncentruje się na kryteriach moralnych i duchowych, które determinują godność stania w obecności Bożej. Psalm ten przedstawia zestaw cnót i zachowań, które są pożądane w oczach Boga, a także stanowi przewodnik do życia w zgodzie z Bożą wolą.
Pierwsza część psalmu przedstawia serię pytań dotyczących tego, kto może przebywać w świętym miejscu Boga. Pytania te dotyczą zarówno zachowań zewnętrznych, jak i wewnętrznych postaw serca. Ten fragment wskazuje na to, że prawdziwa świętość i godność przed Bogiem wynikają nie tylko z zewnętrznych czynów, ale również z wewnętrznej postawy i intencji serca.
Druga część psalmu opisuje konkretne cechy osoby, która jest godna stania przed Bogiem, takie jak prawdomówność, sprawiedliwość, unikanie oszustw, brak zniesławiania innych, i odrzucanie tego, co złe. Jest to przypomnienie, że życie zgodne z Bożymi przykazaniami i wartościami jest kluczowe dla prawdziwej bliskości z Bogiem.
Podsumowując, Psalm 15 w katolickiej interpretacji ukazuje, że godność stania przed Bogiem nie zależy tylko od zewnętrznych czynów religijnych, ale przede wszystkim od prawości serca i życia zgodnego z Bożymi przykazaniami. Psalm ten jest przypomnieniem, że nasze relacje z innymi, nasza prawdomówność jest kluczowa w dążeniu do świętości i bliskości z Bogiem.