Ps, 40, 1-18
Psalm 40
Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm.
Złożyłem w Panu całą nadzieję;
On schylił się nade mną
i wysłuchał mego wołania.
Wydobył mnie z dołu zagłady
i z kałuży błota,
a stopy moje postawił na skale
i umocnił moje kroki.
I włożył w moje usta śpiew nowy,
pieśń dla naszego Boga.
Wielu zobaczy i przejmie ich trwoga,
i położą swą ufność w Panu.
Szczęśliwy mąż, który złożył
swą nadzieję w Panu,
a nie idzie za pyszałkami
i za zwolennikami kłamstwa.
Wiele Ty uczyniłeś
swych cudów, Panie, Boże mój,
a w zamiarach Twoich wobec nas
nikt Ci nie dorówna.
I gdybym chciał je wyrazić i opowiedzieć,
będzie ich więcej niżby można zliczyć.
Nie chciałeś ofiary krwawej ani obiaty,
lecz otwarłeś mi uszy;
całopalenia i żertwy za grzech nie żądałeś.
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę;
w zwoju księgi o mnie napisano:
Jest moją radością, mój Boże, czynić Twoją wolę,
a Prawo Twoje mieszka w moim wnętrzu».
Głosiłem Twoją sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu;
oto nie powściągałem warg moich – Ty wiesz, o Panie.
Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca.
Głosiłem Twoją wierność i pomoc.
Nie taiłem Twej łaski ani Twej wierności
przed wielkim zgromadzeniem.
A Ty, o Panie, nie wstrzymuj
wobec mnie Twego miłosierdzia;
łaska Twa i wierność
niech mnie zawsze strzegą!
Otoczyły mnie bowiem nieszczęścia,
których nie ma liczby,
winy moje mnie ogarnęły,
a gdybym mógł je widzieć,
byłyby liczniejsze niż włosy na mej głowie,
więc we mnie serce ustaje.
Panie, racz mnie wybawić;
Panie, pospiesz mi na pomoc!
Niech się zmieszają i razem okryją rumieńcem
ci, co na życie me czyhają, aby je odebrać.
Niech się cofną zawstydzeni
ci, którzy z niedoli mojej się weselą.
Niech osłupieją hańbą okryci,
którzy mi mówią: «Ha, ha!»
Niech się radują i weselą w Tobie
wszyscy, co Ciebie szukają
i niech zawsze mówią: «Pan jest wielki»
ci, którzy pragną Twojej pomocy.
Ja zaś jestem ubogi i nędzny,
ale Pan troszczy się o mnie.
Ty jesteś wspomożycielem moim i wybawcą;
Boże mój, nie zwlekaj!
O czym jest Psalm 30? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 40, zatytułowanego „Dziękczynienie i prośba udręczonego”, łączy w sobie motywy wdzięczności za Bożą pomoc oraz prośby o dalsze wsparcie w obliczu trudności. Psalm ten odzwierciedla cykl ludzkiego doświadczenia, gdzie momenty udręki przeplatają się z doświadczeniem Bożej łaski i opieki.
Pierwsza część psalmu koncentruje się na wyrażeniu głębokiej wdzięczności za Bożą interwencję w życiu psalmisty. Opisuje on, jak Bóg wyciągnął go z trudnej sytuacji, dając mu nowe życie i nadzieję. Ten fragment podkreśla, że Bóg słyszy i odpowiada na wołanie o pomoc, co jest źródłem wielkiej radości i dziękczynienia. Psalmista wyraża swoją wdzięczność poprzez śpiew i publiczne wyznawanie Bożej dobroci, co stanowi zachętę dla wiernych do dzielenia się swoimi doświadczeniami Bożej łaski z innymi.
Druga część psalmu przechodzi od dziękczynienia do ponownej prośby o pomoc i ochronę. Psalmista, mimo doświadczonej już Bożej pomocy, nadal znajduje się w sytuacji potrzeby i udręki. W tym fragmencie wyraża on swoją świadomość ciągłej zależności od Bożej łaski i prosi o dalsze wsparcie i wybawienie. Jest to wyraz zaufania, że Bóg, który już raz pomógł, pozostanie wierny i nie opuści swojego ludu w potrzebie.
Podsumowując, Psalm 40 w katolickiej interpretacji ukazuje dynamikę ludzkiego doświadczenia, gdzie chwile udręki i potrzeby przeplatają się z doświadczeniem Bożej pomocy i opieki. Psalm ten zachęca wiernych do wyrażania wdzięczności za Boże błogosławieństwa oraz do ciągłego zawierzania Bogu w trudnych chwilach. Podkreśla, że w każdej sytuacji, zarówno w radości, jak i w cierpieniu, można znaleźć powód do dziękczynienia i nadzieję w Bożej obecności i wsparciu.