Ps, 41, 1-14
Psalm 41
Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
Szczęśliwy ten, kto myśli o biednym ,
w dniu nieszczęścia Pan go ocali.
Pan go ustrzeże, zachowa przy życiu,
uczyni szczęśliwym na ziemi
i nie wyda go wściekłości jego wrogów.
Pan go pokrzepi na łożu boleści:
podczas choroby poprawi całe jego posłanie.
Mówię: «O Panie, zmiłuj się nade mną;
uzdrów mnie, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie!»
Nieprzyjaciele moi mówią o mnie złośliwie:
«Kiedyż on umrze i zginie jego imię?»
A jeśli przychodzi któryś odwiedzić, mówi puste słowa,
w sercu swym złość gromadzi,
a skoro wyjdzie za drzwi, wypowiada ją.
Szepcą przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidzą
i obmyślają moją zgubę:
«Zaraza złośliwa nim zawładnęła»
i «Już nie wstanie ten, co się położył».
Nawet mój przyjaciel, któremu ufałem
i który chleb mój jadł, podniósł na mnie piętę.
Ale Ty, Panie, zmiłuj się nade mną i dźwignij mnie,
abym im odpłacił.
Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy,
że mój wróg nie odniesie nade mną triumfu.
A Ty mnie podtrzymasz dzięki mej prawości
i umieścisz na wieki przed Twoim obliczem.
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
od wieku aż po wiek!
Amen, amen.
O czym jest Psalm 41? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 41, zatytułowanego „W ciężkiej chorobie”, koncentruje się na doświadczeniu cierpienia, choroby oraz poszukiwaniu pocieszenia i wsparcia u Boga. Psalm ten odzwierciedla głębokie emocje i duchowe zmagania osoby znajdującej się w sytuacji kryzysowej, szczególnie w obliczu choroby i osamotnienia.
Pierwsza część psalmu przedstawia osobiste cierpienie psalmisty, który doświadcza nie tylko fizycznego bólu z powodu choroby, ale także emocjonalnego bólu spowodowanego zdradą i fałszem ze strony bliskich. Psalmista opisuje swoje uczucie opuszczenia i zdrady, co podkreśla uniwersalne doświadczenie bólu i rozczarowania, jakie mogą towarzyszyć trudnym okresom w życiu, szczególnie gdy oczekuje się wsparcia od bliskich.
Druga część psalmu skupia się na zaufaniu psalmisty do Boga i jego prośbie o uzdrowienie i wsparcie. Mimo doświadczanej zdrady i cierpienia, psalmista nadal pokłada swoją nadzieję w Bogu, prosząc o Jego miłosierdzie i pomoc. Jest to wyraz głębokiej wiary w Bożą moc i dobroć, nawet w najtrudniejszych chwilach. Psalmista wyraża przekonanie, że Bóg jest jego jedynym prawdziwym wsparciem i źródłem pocieszenia.
Podsumowując, Psalm 41 w katolickiej interpretacji ukazuje złożoność ludzkich emocji w obliczu choroby i cierpienia, a także moc wiary i zaufania do Boga jako źródła pocieszenia i nadziei. Psalm ten zachęca wiernych do szukania wsparcia u Boga w czasach próby, podkreślając, że nawet w najcięższych chwilach, Bóg pozostaje wiernym opiekunem i uzdrowicielem. Podkreśla również wagę empatii i wsparcia dla tych, którzy doświadczają cierpienia, przypominając o Bożej miłości i trosce, która powinna być odzwierciedlona w działaniach wiernych.