Ps, 42, 1-12
Psalm 42
Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Synów Koracha.
Jak łania pragnie
wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie
Ciebie, Boże!
Dusza moja pragnie Boga,
Boga żywego:
kiedyż więc przyjdę i ujrzę
oblicze Boże?
Łzy stały się dla mnie chlebem
we dnie i w nocy,
gdy mówią mi co dzień:
«Gdzie jest twój Bóg?»
Gdy wspominam o tym, rozrzewnia się dusza moja we mnie,
ponieważ wstępowałem do przedziwnego namiotu,
do domu Bożego,
wśród głosów radości i dziękczynienia
w świątecznym orszaku.
Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,
i czemu jęczysz we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać:
Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
A we mnie samym dusza jest zgnębiona,
przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu
i z ziemi Hermonu, i z góry Misar.
Głębia przyzywa głębię
hukiem Twych potoków.
Wszystkie twe nurty i fale
nade mną się przewalają.
Za dnia udziela mi
Pan swojej łaski,
a w nocy Mu śpiewam,
sławię Boga mego życia.
Mówię do Boga: Moja Skało,
czemu zapominasz o mnie?
Czemu chodzę smutny,
gnębiony przez wroga?
Kości we mnie się kruszą,
gdy lżą mnie przeciwnicy,
gdy cały dzień mówią do mnie:
«Gdzie jest twój Bóg?»
Czemu jesteś zgnębiona, moja duszo,
i czemu jęczysz we mnie?
Ufaj Bogu, bo jeszcze Go będę wysławiać:
Zbawienie mego oblicza i mojego Boga.
O czym jest Psalm 42? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 42, zatytułowanego „Tęsknota za Bogiem i świątynią wyrażona prośbą o powrót do niej”, skupia się na głębokim pragnieniu duchowej bliskości z Bogiem oraz na tęsknocie za miejscem Jego kultu. Psalm ten odzwierciedla doświadczenie duchowego wygnania i pragnienia powrotu do pełnej komunii z Bogiem.
Pierwsza część psalmu wyraża intensywną tęsknotę za Bogiem, porównywaną do pragnienia żywej wody przez spragnionego. Psalmista opisuje swoje uczucie duchowego pragnienia i potrzeby bliskości z Bogiem, co odzwierciedla uniwersalne doświadczenie poszukiwania duchowego spełnienia i bliskości z wyższą mocą. Ta tęsknota jest szczególnie odczuwalna w kontekście oddalenia od świątyni, miejsca, które dla psalmisty stanowi centrum duchowego życia i obecności Bożej.
Druga część psalmu koncentruje się na wspomnieniach psalmisty o czasach, gdy mógł swobodnie uczestniczyć w kultach religijnych w świątyni. Te wspomnienia wzmacniają jego tęsknotę i pragnienie powrotu. Psalmista wyraża również swoje zmagania z uczuciem opuszczenia i pytania, dlaczego Bóg go opuścił. Mimo tych wątpliwości, psalmista nadal wyraża swoje zaufanie do Boga, prosząc o Jego prowadzenie i oświecenie.
Podsumowując, Psalm 42 w katolickiej interpretacji ukazuje głęboką tęsknotę za duchową bliskością z Bogiem i za uczestnictwem w życiu religijnym. Psalm ten zachęca wiernych do uznania i wyrażenia swoich duchowych pragnień oraz do szukania bliskości z Bogiem, nawet w czasach duchowego wygnania lub trudności. Podkreśla, że tęsknota za Bogiem jest naturalną częścią duchowego doświadczenia i że Bóg odpowiada na pragnienia serca swoich wiernych.