Ps, 49, 1-21
Psalm 49
Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
Słuchajcie tego, wszystkiego narody,
nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni,
bogaty na równi z ubogim!
Moje usta wypowiedzą mądrość,
a rozmyślanie mego serca – roztropność.
Nakłonię mego ucha ku przypowieści,
przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli,
gdy otacza mnie złość podstępnych,
którzy ufają swoim dostatkom
i chełpią się z ogromu swych bogactw?
Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić
ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
– jego życie jest zbyt kosztowne
i nie zdarzy się to nigdy –
by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
[Każdy] bowiem widzi: mędrcy umierają,
tak jednakowo ginie głupi i prostak,
zostawiając obcym swoje bogactwa.
Groby są ich domami na wieki,
ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia,
choć imionami swymi nazywali ziemie.
Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku,
przyrównany jest do bydląt, które giną.
Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie,
i [taka] przyszłość miłośników własnej mowy.
Do Szeolu są gnani jak owce,
pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu,
serca prawych zapanują nad nimi,
rano zniknie ich postać,
Szeol ich mieszkaniem.
Lecz Bóg wyzwoli moją duszę
z mocy Szeolu, bo mię zabierze.
Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci,
jeżeli wzrośnie zamożność jego domu:
bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie,
a jego zamożność nie pójdzie za nim.
I chociaż w życiu sobie pochlebia:
«Będą cię sławić, że dobrześ się urządził»,
musi iść do pokolenia swych przodków,
do tych, co na wieki nie zobaczą światła.
Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia,
przyrównany jest do bydląt, które giną.
O czym jest Psalm 49? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 49, zatytułowanego „Zagadka powodzenia bezbożnych”, skupia się na refleksji nad pozornym sukcesem ludzi bezbożnych w tym życiu i ostatecznym znaczeniu mądrości oraz sprawiedliwości Bożej. Psalm ten porusza kwestię tymczasowego powodzenia niegodziwych i kontrastuje je z wieczną perspektywą sprawiedliwości Bożej.
Pierwsza część psalmu stanowi wezwanie do słuchania i zrozumienia mądrości, która ma być przekazana. Psalmista zwraca się do ludzi wszystkich stanów, podkreślając, że przesłanie, które ma przekazać, dotyczy każdego, niezależnie od jego pozycji społecznej czy majątku. Jest to wprowadzenie do głębszej refleksji nad prawdziwymi wartościami życia.
Druga część psalmu koncentruje się na problemie powodzenia bezbożnych. Psalmista zauważa, że ludzie niegodziwi często cieszą się bogactwem i sukcesem w tym życiu, co może wydawać się sprzeczne z Bożą sprawiedliwością. Jednakże podkreśla, że ich bogactwo jest nietrwałe i nie może ich wybawić od śmierci ani kupić życia wiecznego. Ta część psalmu przypomina, że prawdziwa wartość życia nie leży w bogactwie materialnym, ale w relacji z Bogiem.
Trzecia część psalmu przedstawia perspektywę wieczności, w której prawdziwa sprawiedliwość zostanie objawiona. Psalmista podkreśla, że w dniu sądu, bogactwo i sukcesy bezbożnych okażą się bezwartościowe. W tym kontekście, mądrość polega na zrozumieniu przemijalności materialnych dóbr i skupieniu się na duchowych wartościach, które mają wieczne znaczenie.
Podsumowując, Psalm 49 w katolickiej interpretacji podkreśla, że pozorne powodzenie bezbożnych jest tylko tymczasowe i nie przynosi prawdziwego zbawienia ani wiecznego życia. Psalm ten zachęca wiernych do refleksji nad prawdziwymi wartościami i do zrozumienia, że prawdziwa mądrość i bogactwo znajdują się w relacji z Bogiem oraz w życiu zgodnym z Jego przykazaniami. Podkreśla, że ostateczna sprawiedliwość leży w rękach Boga, a życie wieczne jest największym skarbem.