Ps, 69, 1-37
Psalm 69
Kierownikowi chóru. Na melodię: «Lilie…». Dawidowy.
Wybaw mnie, Boże,
bo woda mi sięga po szyję.
Ugrzązłem w mule topieli
i nie mam nigdzie oparcia,
trafiłem na wodną głębinę
i nurt wody mnie porywa.
Zmęczyłem się krzykiem
i ochrypło mi gardło,
osłabły moje oczy,
gdy czekam na Boga mojego.
Liczniejsi są od włosów mej głowy
nienawidzący mnie bez powodu;
silni są moi wrogowie,
nieprzyjaciele zakłamani;
czyż mam oddać to, czegom nie porwał?
Boże, Ty znasz moją głupotę
i występki moje nie są zakryte przed Tobą.
Niech przeze mnie nie wstydzą się ci, co Tobie ufają,
Panie, Boże Zastępów.
Niech przeze mnie się nie rumienią ci, którzy Ciebie szukają,
Boże Izraela!
Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie
i hańba twarz mi okrywa.
Dla braci moich stałem się obcym
i cudzoziemcem dla synów mej matki.
Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera
i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie.
Trapiłem siebie postem,
a spotkały mnie za to zniewagi.
Przywdziałem wór jako szatę
i pośmiewiskiem stałem się dla tamtych.
Mówią o mnie siedzący w bramie
i śpiewają pieśni ci, co piją sycerę.
Lecz ja, o Panie, ślę moją modlitwę do Ciebie,
w czasie łaskawości, o Boże;
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w zbawczej Twej wierności!
Wyrwij mnie z bagna, abym nie zatonął,
wybaw mnie od tych, co mnie nienawidzą,
i z wodnej głębiny!
Niechaj mnie nurt wody nie porwie,
niech nie pochłonie mnie głębia,
niech otchłań nie zamknie nade mną swej paszczy!
Wysłuchaj mnie, Panie, bo Twoja łaska pełna jest dobroci;
wejrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia!
Nie kryj swego oblicza przed Twoim sługą;
prędko mnie wysłuchaj, bo jestem w ucisku.
Zbliż się do mnie i wybaw mnie;
uwolnij mnie przez wzgląd na moich wrogów!
Ty znasz moją hańbę,
mój wstyd i mą niesławę;
wszyscy, co mnie dręczą, są przed Tobą.
Hańba złamała moje serce i sił mi zabrakło,
na współczującego czekałem, ale go nie było,
i na pocieszających, lecz ich nie znalazłem.
Dali mi jako pokarm truciznę,
a gdy byłem spragniony, poili mnie octem.
Niech stół ich stanie się dla nich pułapką,
potrzaskiem – ich biesiada ofiarna.
Niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli;
spraw, by lędźwie ich zawsze się chwiały.
Wylej na nich swoje oburzenie,
niech ich ogarnie żar Twojego gniewu!
Niech ich mieszkanie stanie się pustkowiem,
a w ich namiotach niech braknie mieszkańców!
Bo prześladowali tego, kogoś Ty poraził,
i przyczynili bólu temu, któregoś ty zranił.
Do winy ich dodaj winę,
niech nie dostąpią u Ciebie usprawiedliwienia.
Niech zostaną wymazani z księgi żyjących
i niech nie będą zapisani z prawymi!
Ale ja jestem nędzny i zbolały;
niech pomoc Twoja, Boże, mię strzeże!
Pieśnią chcę chwalić imię Boga
i dziękczynieniem Go wysławiać.
Milsze to Bogu niźli bawół,
niż cielec, co ma [już] rogi i racice.
Patrzcie i bądźcie radośni, ubodzy,
niech ożyje wasze serce, którzy szukacie Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.
Niechaj Go chwalą niebiosa i ziemia,
morza i wszystko, co w nich się porusza.
Albowiem Bóg ocali Syjon
i zbuduje miasta Judy:
tam będą mieszkać i mieć posiadłość;
i potomstwo sług Jego ją odziedziczy,
a miłujący Jego imię tam przebywać będę.
O czym jest Psalm 69? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 69, zatytułowanego „Błaganie uciśnionego”, koncentruje się na temacie głębokiego cierpienia, błagania o pomoc i wyrażania zaufania do Boga w obliczu przeciwności. Psalm ten odzwierciedla intensywne emocjonalne zmagania psalmisty, który doświadcza odrzucenia, szyderstw i niesprawiedliwości.
Pierwsza część psalmu przedstawia psalmistę w sytuacji głębokiego cierpienia i desperacji. Opisuje on swoje uczucie przytłoczenia i samotności, porównując swoje doświadczenia do tonięcia w głębokich wodach. Jest to wyraz uczucia bezradności i potrzeby pilnej Bożej interwencji.
Druga część psalmu koncentruje się na opisie krzywd i niesprawiedliwości, jakich doświadcza psalmista. Mówi o szyderstwach, zniewagach i odrzuceniu, które spotykają go ze strony innych, co podkreśla jego izolację i ból. Jest to szczere wyrażenie bólu z powodu niesprawiedliwego traktowania.
Trzecia część psalmu zawiera prośbę o Boże wybawienie i sprawiedliwość. Psalmista błaga Boga o pomoc i interwencję, wyrażając jednocześnie zaufanie, że Bóg wysłucha jego wołania. Jest to wyraz wiary w Bożą moc i sprawiedliwość, mimo obecnych trudności.
Podsumowując, Psalm 69 w katolickiej interpretacji podkreśla intensywność ludzkiego cierpienia i potrzebę Bożej interwencji w sytuacjach niesprawiedliwości i bólu. Psalm ten zachęca wiernych do otwartego wyrażania swoich trudności i bólu przed Bogiem, a także do utrzymania wiary i nadziei na Jego pomoc i sprawiedliwość. Jest to przypomnienie, że w najcięższych chwilach życia, Bóg jest obecny i gotowy wysłuchać wołania swoich wiernych.