Ps, 73, 1-28
Psalm 73
Psalm. Asafowy.
Jak dobry jest Bóg dla prawych,
dla tych, co są czystego serca!
A moje stopy nieomal się nie potknęły,
omal się nie zachwiały moje kroki.
Zazdrościłem bowiem niegodziwym
widząc pomyślność grzeszników.
Bo dla nich nie ma żadnych cierpień,
ich ciało jest zdrowe, tłuste.
Nie doznają ludzkich utrapień
ani z [innymi] ludźmi nie cierpią.
Toteż ich naszyjnikiem jest pycha,
a przemoc szatą, co ich odziewa.
Ich nieprawość pochodzi z nieczułości,
złe zamysły nurtują ich serca.
Szydzą i mówią złośliwie,
butnie grożą uciskiem.
Ustami swymi niebo napastują,
język ich krąży po ziemi.
Dlatego lud mój do nich się zwraca
i obficie piją ich wodę.
I mówią: «Jakże Bóg może widzieć,
czyż Najwyższy posiada wiedzę?»
Takimi oto są grzesznicy
i zawsze beztroscy gromadzą bogactwo.
Czy więc na próżno zachowałem czyste serce
i w niewinności umywałem ręce?
Co dnia bowiem cierpię chłostę,
każdego ranka spotyka mnie kara.
Gdybym pomyślał: Będę mówił jak tamci,
to bym zdradził ród Twoich synów.
Rozmyślałem zatem, aby to zrozumieć,
lecz to wydało mi się uciążliwe,
póki nie wniknąłem w święte sprawy Boże,
nie przyjrzałem się końcowi tamtych.
Zaiste na śliskiej drodze ich stawiasz
i spychasz ich ku zagładzie.
Jakże nagle stali się przedmiotem grozy,
zniknęli strawieni przerażeniem.
Jak snem po obudzeniu, Panie,
powstając wzgardzisz ich obrazem.
Gdy się trapiło moje serce,
a w nerkach odczuwałem ból dotkliwy,
byłem nierozumny i nie pojmowałem:
byłem przed Tobą jak juczne zwierzę.
Lecz ja zawsze będę z Tobą:
Tyś ujął moją prawicę;
prowadzisz mnie według swojej rady
i przyjmujesz mię na koniec do chwały.
Kogo prócz Ciebie mam w niebie?
Gdy jestem z Tobą, nie cieszy mnie ziemia.
Niszczeje moje ciało i serce,
Bóg jest opoką mego serca i mym udziałem na wieki.
Bo oto giną ci, którzy od Ciebie odstępują,
Ty gubisz wszystkich, co łamią wiarę wobec Ciebie.
Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga,
w Panu wybrałem sobie schronienie,
by opowiadać wszystkie Jego dzieła.
O czym jest Psalm 73? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 73, zatytułowanego „Zagadka powodzenia grzeszników”, koncentruje się na temacie wewnętrznej walki i zmagania z pozorną niesprawiedliwością, jaką jest powodzenie ludzi bezbożnych w porównaniu do trudności, jakie napotykają sprawiedliwi. Psalm ten odzwierciedla duchowe poszukiwanie zrozumienia Bożych dróg i ostatecznego sensu sprawiedliwości.
Pierwsza część psalmu opisuje wewnętrzne zmagania psalmisty z obserwacją, że bezbożni często odnoszą sukcesy, podczas gdy ludzie prawowi doświadczają trudności. Psalmista wyraża swoje zdezorientowanie i frustrację, widząc, jak ludzie niegodziwi wydają się cieszyć spokojnym i dostatnim życiem.
Druga część psalmu przedstawia moment przełomu i głębszego zrozumienia, do którego dochodzi psalmista. Uświadamia sobie, że pozorne powodzenie grzeszników jest tymczasowe i iluzoryczne. Zaczyna dostrzegać, że prawdziwe błogosławieństwo i bezpieczeństwo znajdują się w bliskości z Bogiem i w życiu zgodnym z Jego przykazaniami.
Trzecia część psalmu to wyraz odnowionego zaufania do Boga i uznania Jego suwerennej sprawiedliwości. Psalmista dochodzi do wniosku, że prawdziwe dobro i trwałe szczęście można znaleźć tylko w Bogu. Wyraża wdzięczność za Bożą obecność i prowadzenie w swoim życiu, a także za obietnicę wiecznego dziedzictwa.
Podsumowując, Psalm 73 w katolickiej interpretacji podkreśla duchową podróż od zazdrości i frustracji związanej z pozornym sukcesem grzeszników do głębszego zrozumienia i zaufania do Bożej sprawiedliwości. Psalm ten zachęca wiernych do utrzymania perspektywy wieczności przy ocenie sukcesu i powodzenia, przypominając, że prawdziwe błogosławieństwo i bezpieczeństwo znajdują się w relacji z Bogiem. Jest to przypomnienie, że ostateczna sprawiedliwość i nagroda leżą w rękach Boga.