Ps, 77, 1-21
Psalm 77
Kierownikowi chóru. Według Jedutuna. Asafowy. Psalm.
Głos mój się wznosi do Boga i wołam,
głos mój – do Boga, by mnie usłyszał.
Szukam Pana w dzień mojej niedoli.
Moja ręka w nocy niestrudzenie się wyciąga,
moja dusza odmawia przyjęcia pociechy.
Jęczę, gdy wspomnę na Boga,
duch mój słabnie, kiedy rozmyślam.
Ty zatrzymujesz powieki mych oczu:
jestem wzburzony i mówić nie mogę.
Rozważam dni starodawne
i lata poprzednie wspominam.
Rozmyślam nocą w sercu,
roztrząsam i duch mój docieka:
«Czy Bóg odrzuca na wieki,
że już nie jest łaskawy?
Czy Jego łaskawość ustała na zawsze,
a słowo umilkło na pokolenia?
Czy Bóg zapomniał o litości,
czy w gniewie powstrzymał swoje miłosierdzie?»
I mówię: «To dla mnie bolesne,
że się odwróciła prawica Najwyższego».
Wspominam dzieła Pana,
zaiste wspominam Twoje dawne cuda.
Rozmyślam o wszystkich Twych dziełach
i czyny Twoje rozważam.
Boże, Twoja droga jest święta:
który bóg dorówna wielkością naszemu Bogu?
Ty jesteś Bogiem działającym cuda,
objawiłeś ludom swą potęgę.
Ramieniem swoim lud Twój wybawiłeś,
synów Jakuba i Józefa.
Boże, ujrzały Cię wody,
ujrzały Cię wody: zadrżały
i odmęty się poruszyły.
Chmury wylały wody,
wydały głos chmury
i poleciały Twoje strzały.
Głos Twego grzmotu wśród terkotu kół,
pioruny świat rozjaśniły:
poruszyła się i zatrzęsła ziemia.
Twoja droga wiodła przez wody,
Twoja ścieżka przez wody rozległe
i nie znać było Twych śladów.
Wiodłeś Twój lud jak trzodę
ręką Mojżesza i Aarona.
O czym jest Psalm 77? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 77, zatytułowanego „Świetna przeszłość pociechą w niedoli”, koncentruje się na temacie poszukiwania pocieszenia i nadziei w trudnych czasach poprzez refleksję nad Bożymi dziełami w przeszłości. Psalm ten wyraża początkowe uczucie rozpaczy i zaniepokojenia, które stopniowo ustępuje miejsca nadziei i zaufaniu, wynikającemu z przypomnienia o Bożych wcześniejszych cudownych działaniach.
Pierwsza część psalmu opisuje głębokie zmagania psalmisty z obecnym cierpieniem i trudnościami. Wyraża on swoje uczucie opuszczenia i zaniepokojenia, zastanawiając się, czy Bóg odrzucił go na zawsze. Jest to szczere wyrażenie bólu i poszukiwania Bożej obecności w trudnych chwilach.
Druga część psalmu przedstawia zmianę perspektywy psalmisty, który zaczyna rozważać Boże dzieła w przeszłości. Przypomina sobie o cudach, jakie Bóg dokonał, szczególnie o wyjściu Izraelitów z Egiptu i przejściu przez Morze Czerwone. Jest to moment refleksji nad Bożą mocą i wiernością w historii, co staje się źródłem pocieszenia i nadziei.
Trzecia część psalmu wyraża odnowione zaufanie do Boga i pewność Jego prowadzenia. Psalmista dochodzi do wniosku, że mimo obecnych trudności, Bóg nadal kieruje swoim ludem, tak jak prowadził Izraelitów przez pustynię. Jest to wyraz wiary, że Bóg nie opuszcza swoich wiernych i że Jego obietnice są trwałe.
Podsumowując, Psalm 77 w katolickiej interpretacji podkreśla, że w chwilach zwątpienia i cierpienia, refleksja nad Bożymi dziełami w przeszłości może być źródłem pocieszenia i nadziei. Psalm ten zachęca wiernych do pamiętania o Bożych cudach i wierności, co może pomóc w przezwyciężaniu obecnych trudności. Jest to przypomnienie, że nawet w najciemniejszych momentach, Bóg pozostaje wiernym przewodnikiem i opiekunem swojego ludu.