Ps, 90, 1-17
Psalm 90
Błaganie Mojżesza, męża Bożego.
Panie, Ty dla nas byłeś ucieczką
z pokolenia na pokolenie.
Zanim góry narodziły się w bólach,
nim ziemia i świat powstały,
od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem.
W proch każesz powracać śmiertelnym,
i mówisz: «Synowie ludzcy, wracajcie!»
Bo tysiąc lat w Twoich oczach
jest jak wczorajszy dzień, który minął,
niby straż nocna.
Porywasz ich: stają się jak sen poranny,
jak trawa, co rośnie:
rankiem kwitnie i jest zielona,
wieczorem więdnie i usycha.
Zaiste, Twój gniew nas niszczy,
trwoży nas Twe oburzenie.
Stawiasz przed sobą nasze winy,
nasze skryte grzechy w świetle Twojego oblicza.
Bo wszystkie dni nasze płyną pod Twoim gniewem;
kończymy nasze lata jak westchnienie.
Miarą naszych lat jest lat siedemdziesiąt
lub, gdy jesteśmy mocni, osiemdziesiąt;
a większość z nich to trud i marność:
bo szybko mijają, my zaś odlatujemy.
Któż potrafi zważyć ogrom Twojego gniewu
i kto może doświadczyć mocy Twego oburzenia?
Naucz nas liczyć dni nasze,
abyśmy osiągnęli mądrość serca.
Powróć, o Panie, dokądże jeszcze…?
I bądź litościwy dla sług Twoich!
Nasyć nas z rana swoją łaskawością,
abyśmy przez wszystkie dni nasze mogli się radować i cieszyć.
Daj radość według [miary] dni, w których nas przygniotłeś,
i lat, w których zaznaliśmy niedoli.
Niech sługom Twoim ukaże się Twe dzieło,
a chwała Twoja nad ich synami!
A dobroć Pana Boga naszego niech będzie nad nami!
I wspieraj pracę rąk naszych,
wspieraj dzieło rąk naszych!
O czym jest Psalm 90? – interpretacja
Interpretacja Psalmu 90, zatytułowanego „Wieczny Bóg nadzieją człowieka”, koncentruje się na temacie Bożej wieczności i przemijalności ludzkiego życia. Psalm ten, przypisywany Mojżeszowi, jest refleksją nad ludzką kondycją w kontekście wieczności Boga, podkreślając Bożą suwerenność nad czasem i ludzkim życiem.
Pierwsza część psalmu opisuje Boga jako wiecznego schronienia, istniejącego przed stworzeniem świata. Psalmista podkreśla, że Bóg jest stały i niezmienny, w przeciwieństwie do ludzkiego życia, które jest kruche i przemijające. Jest to wyraz uznania Bożej wieczności i wszechmocy.
Druga część psalmu koncentruje się na przemijalności ludzkiego życia. Psalmista porównuje ludzkie lata do trawy, która szybko więdnie, podkreślając krótkotrwałość i kruchość ludzkiego istnienia. Jest to refleksja nad ludzką kondycją w obliczu wieczności Boga.
Trzecia część psalmu zawiera prośbę o mądrość i Boże prowadzenie. Psalmista prosi Boga, aby nauczył go liczyć swoje dni, aby mógł osiągnąć mądre serce. Jest to wyraz pragnienia zrozumienia i właściwego wykorzystania krótkiego czasu, jaki człowiek ma na ziemi.
Podsumowując, Psalm 90 w katolickiej interpretacji podkreśla kontrast między wiecznością Boga a przemijalnością ludzkiego życia. Psalm ten zachęca wiernych do refleksji nad własnym życiem w kontekście Bożej wieczności, podkreślając potrzebę mądrości i Bożego prowadzenia. Jest to przypomnienie, że choć ludzkie życie jest kruche i przemijające, Bóg oferuje stałość, nadzieję i wieczne schronienie.