W życiu każdego z nas przychodzą chwile, gdy sytuacja wydaje się beznadziejna, gdy stoimy przed problemami, które przerastają nasze możliwości. Właśnie w takich momentach warto pamiętać o świętej, która sama przeszła przez najtrudniejsze doświadczenia życiowe, a dziś jest znana jako patronka od spraw niemożliwych. Święta Rita z Cascii jest patronką spraw beznadziejnych, trudnych małżeństw, kobiet doświadczających przemocy domowej, matek i wdów. Jej niezwykła historia pokazuje, jak poprzez cierpliwość, wytrwałość i głęboką wiarę można przezwyciężyć nawet największe przeciwności losu.
Życie i droga Świętej Rity
Rita Lotti przyszła na świat w 1381 roku w małej włoskiej wiosce Roccaporena niedaleko Cascii. Urodziła się jako jedyne dziecko pobożnych rodziców, którzy doczekali się jej dopiero w podeszłym wieku. Już od najmłodszych lat Rita marzyła o życiu zakonnym, jednak jej rodzice zdecydowali inaczej. W wieku 12 lat została wydana za mąż za Paola Manciniego – człowieka o gwałtownym charakterze.
Małżeństwo Rity okazało się niezwykle trudne. Paolo był porywczy, agresywny i często wracał do domu pijany. Mimo cierpienia i upokorzeń, Rita nie poddawała się – z cierpliwością i łagodnością starała się przemienić serce męża. Jej wytrwałość i modlitwa przyniosły efekt – po wielu latach Paolo zaczął się zmieniać i nawrócił się.
Szczęście Rity nie trwało długo. Paolo, uwikłany w lokalne konflikty rodowe, został zamordowany. Pozostawił ją z dwoma nastoletnimi synami, którzy przysięgli pomścić ojca, jak nakazywał ówczesny kodeks honorowy. Rita stanęła przed dramatycznym wyborem – wiedziała, że zemsta doprowadzi jej synów do zguby duchowej. W rozpaczy modliła się, by Bóg raczej zabrał jej dzieci ze świata, niż pozwolił im stać się mordercami. W niedługim czasie obaj synowie zmarli podczas epidemii, przed dokonaniem zemsty.
Po tych tragicznych wydarzeniach, Rita, już jako wdowa, mogła wreszcie spełnić swoje młodzieńcze marzenie. Trzykrotnie próbowała wstąpić do augustiańskiego klasztoru w Cascii, ale za każdym razem odmawiano jej przyjęcia z powodu powiązań rodzinnych z rodem, który był wrogiczy wobec rodziny zakonnic. Rita jednak nie poddała się. Pewnej nocy, w cudowny sposób, została przeniesiona do klasztoru przez swoich trzech patronów: św. Jana Chrzciciela, św. Augustyna i św. Mikołaja z Tolentino. Siostry, widząc w tym znak od Boga, zgodziły się ją przyjąć.
Dzieła i nauczanie
W klasztorze Rita spędziła 40 lat, wiodąc życie pełne modlitwy, pokuty i miłosierdzia. Codziennie rozważała mękę Chrystusa, starając się naśladować Go w cierpieniu i przebaczeniu. Jej głęboka duchowość przejawiała się w niezwykłej cierpliwości, pokorze i zdolności do wybaczania nawet najcięższych krzywd.
Najważniejszym przesłaniem życia św. Rity jest potęga przebaczenia i pojednania. W czasach, gdy wendetty rodzinne były powszechną praktyką, Rita pokazała, że droga zemsty prowadzi tylko do jeszcze większego cierpienia. Zamiast tego wybrała trudniejszą ścieżkę – przebaczenia i modlitwy za swoich wrogów.
Rita uczy nas również wytrwałości w dążeniu do celu. Nigdy nie poddawała się w obliczu przeciwności, czy to w trudnym małżeństwie, czy w staraniach o wstąpienie do klasztoru. Jej życie jest świadectwem, że z Bożą pomocą możemy przezwyciężyć nawet najtrudniejsze przeszkody.
Innym ważnym aspektem jej duchowości była głęboka cześć dla cierpiącego Chrystusa. Rita pokazała, że osobiste cierpienie może stać się drogą do świętości, jeśli jest przeżywane w zjednoczeniu z krzyżem Jezusa. Uczyła, że trudne doświadczenia nie muszą nas oddalać od Boga, lecz mogą prowadzić do głębszej relacji z Nim.
Cuda i niezwykłe wydarzenia
Życie Rity obfitowało w niezwykłe wydarzenia, które pokazują jej szczególną więź z Bogiem. Najsłynniejszym cudem związanym ze św. Ritą jest stygmat ciernia, który otrzymała podczas kontemplacji Męki Pańskiej. W 1441 roku, po wysłuchaniu kazania o cierniowej koronie Chrystusa, Rita poprosiła o możliwość dzielenia Jego cierpień. Wtedy jeden z cierni z korony Jezusa wbił się w jej czoło, powodując ranę, która nie goiła się aż do śmierci.
Innym cudownym wydarzeniem był niezwykły znak otrzymany zimą, krótko przed śmiercią. Ciężko chora Rita poprosiła swoją kuzynkę o przyniesienie róży z ogrodu jej rodzinnego domu. Mimo że był środek zimy, kobieta znalazła w ogrodzie rozkwitłą różę. To wydarzenie dało początek tradycji poświęcania róż w dniu wspomnienia św. Rity.
Po śmierci 22 maja 1457 roku, ciało Rity pozostało nietknięte przez rozkład. Można je do dziś oglądać w sanktuarium w Cascii. Z jej relikwii często wydobywa się piękny zapach, nazywany „zapachem świętości”. Wiele osób doświadczyło uzdrowień i innych łask za jej wstawiennictwem, co przyczyniło się do szybkiego rozwoju kultu, mimo że oficjalna kanonizacja nastąpiła dopiero w 1900 roku.
Dziedzictwo i kult Świętej Rity
Święta Rita jest dziś jedną z najbardziej popularnych świętych na całym świecie. Jej kult jest szczególnie żywy we Włoszech, Hiszpanii, na Filipinach i w krajach Ameryki Łacińskiej. W Polsce również cieszy się rosnącym zainteresowaniem wiernych.
Głównym sanktuarium św. Rity jest bazylika w Cascii, gdzie pielgrzymi z całego świata przybywają, by modlić się przed jej relikwiami. 22 maja, w dniu jej wspomnienia, odbywa się uroczysta procesja i błogosławieństwo róż, które następnie są rozdawane chorym.
Rita jest szczególnie bliska osobom znajdującym się w sytuacjach po ludzku beznadziejnych – cierpiącym w trudnych małżeństwach, doświadczającym przemocy, zmagającym się z nieuleczalnymi chorobami czy innymi pozornie niemożliwymi do rozwiązania problemami. Wielu wiernych świadczy o otrzymanych za jej wstawiennictwem łaskach.
Jak możemy naśladować św. Ritę w naszym codziennym życiu?
- Praktykujmy przebaczenie – nawet wobec tych, którzy głęboko nas zranili
- Nie poddawajmy się w trudnych sytuacjach, nawet gdy po ludzku wydają się beznadziejne
- Ofiarujmy nasze cierpienia Bogu, łącząc je z męką Chrystusa
- Bądźmy cierpliwi w modlitwie i trwajmy w niej, nawet gdy odpowiedź wydaje się nie nadchodzić
- Starajmy się wprowadzać pokój i pojednanie w naszych rodzinach i wspólnotach
Tradycyjną formą uczczenia św. Rity jest nabożeństwo odprawiane 22. dnia każdego miesiąca, podczas którego wierni modlą się o jej wstawiennictwo w trudnych sprawach. Wielu czcicieli św. Rity nosi przy sobie jej obrazek lub medalik jako znak ufności w jej orędownictwo.
Życie św. Rity przypomina nam, że nawet w najtrudniejszych okolicznościach Bóg jest obecny i działa – czasem w sposób, którego się nie spodziewamy. Jej historia pokazuje, że żadna sytuacja nie jest zbyt trudna dla Boga i że On może przemienić nawet największe cierpienie w drogę do świętości.
Pamiętajmy o niej, gdy stajemy przed trudnościami, które wydają się nie do pokonania. Niech jej przykład dodaje nam odwagi i nadziei, a jej wstawiennictwo wyprasza potrzebne łaski. Święta Rito, patronko spraw beznadziejnych, módl się za nami!